“เพราะว่าทุกคนที่ยังกินน้ำนมนั้นยังไม่เข้าใจในเรื่องความชอบธรรม เพราะเขายังเป็นทารกอยู่ อาหารแข็งนั้นสำหรับผู้ใหญ่ สำหรับคนที่ฝึกฝนจนมีความสามารถแยกแยะดีชั่วได้แล้ว” (ฮีบรู 5:13-14)

    คริสเตียนบางคนตื่นเต้นเมื่อได้อ่าน 1 โครินธิ์1:30 “โดยพระองค์ ท่านทั้งหลายจึงอยู่ในพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงเป็นพระปัญญาจากพระเจ้าสำหรับเรา ทรงทำให้เราเป็นผู้ชอบธรรม ทรงเป็นผู้ชำระเราให้บริสุทธิ์ และทรงเป็นผู้ไถ่บาป” และแล้วเขาก็อ่านพบในยากอบ 1:5 “แต่ถ้าใครในพวกท่านขาดสติปัญญา ให้คนนั้นทูลขอจากพระเจ้าผู้ประทานให้กับทุกคนด้วยพระทัยกว้างขวาง และไม่ทรงตำหนิ แล้วเขาก็จะได้รับตามที่ทูลขอ” อ่านแล้วก็สับสน “เอ๊ะ ทำไมเราต้องทูลขอสติปัญญาจากพระเจ้าด้วยละ ในเมื่อพระคริสต์ทรงเป็นสติปัญญาจากพระเจ้าสำหรับเราแล้ว?” เขาสงสัย เอาละ พระคัมภีร์สองตอนนั้นไม่ได้ขัดแย้งกันเลย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับระดับของการเติบโต

พระคัมภีร์ได้ถูกมอบไว้แก่เราเพื่อจะนำทางเรา และเมื่อท่านศึกษา ท่านจะพบว่ามีคำสอนสำหรับคริสเตียนหลายกลุ่มตามระดับการเติบโตฝ่ายวิญญาณ บางตอนสำหรับทารกในพระคริสต์ บางตอนสำหรับคนที่กำลังเติบโตในพระคริสต์ และบางตอนก็เป็นคำสอนสำหรับ”ผู้เป็นบิดา” หรืออีกนัยหนึ่งคือผู้ใหญ่ในพระคริสต์

ผู้ที่เป็นทารกในพระคริสต์อาจอ้างพระคำที่ว่าพระคริสต์ทรงเป็นสติปัญญาจากพระเจ้าสำหรับเรา แต่เขาอาจจะยังไม่เข้าใจอย่างแท้จริง คำพูดและการประพฤติของเขาอาจจะยังไม่สอดคล้องกับพระคำและพระสติปัญญาของพระเจ้า เขายังไม่ได้สำแดงสติปัญญา ซึ่งเป็นผลของความชอบธรรม เขายังคงคิดและทำเหมือนชาวโลกทั่วไป เหมือนคนที่ปราศจากสติปัญญาดังนั้นยากอบจึงพูดกับคนเช่นนั้นว่า “จงขอให้สติปัญญาเกิดขึ้นจริงในชีวิตของคุณ”

จำไว้ว่าทารกในพระคริสต์เป็นผู้ที่ขอสิ่งต่างๆ พระเยซูตรัสว่า “จงขอแล้วจะได้” พระองค์พูดถึงลูกขอขนมปังจากพ่อของเขา (ลูกา11:9-12) ผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณไม่ได้ขอสิ่งใดเพราะในพระคริสต์เขาไม่ขาดแคลนสิ่งใด นี่กลายเป็นสำนึกปกติของเขาในการดำเนินชีวิต และนี่คือระดับการเติบโตที่พระเจ้าต้องการให้ท่านไปให้ถึง เพื่อท่านจะตระหนักว่าทุกอย่างเป็นของท่าน และท่านไม่ได้ทูลขอสติปัญญา แต่ท่านดำเนินชีวิตในสติปัญญา

คำสารภาพ