“และทรงตั้งเราให้เป็นอาณาจักรและเป็นพวกปุโรหิตของพระเจ้าพระบิดาของพระองค์ ขอพระเกียรติและอานุภาพจงมีแด่พระองค์สืบๆไปเป็นนิตย์ อาเมน” (วิวรณ์ 1:6)

     ในฐานะบุตรของพระเจ้า คุณเป็นปุโรหิตหลวง ในข้อพระคัมภีร์ข้างต้นกล่าวว่าคุณได้รับการตั้งให้เป็นกษัตริย์และเป็นปุโรหิตของพระเจ้า และปุโรหิตทุกคนต้องถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้า (ฮีบรู 8:3) วิหารของคุณคือร่างกายของคุณ ซึ่งเป็นวิหารของพระวิญญาณบริสุทธิ์ และตราบเท่าที่คุณอยู่ในร่างกายที่เป็นวิหาร เป็นวิหารที่มีชีวิตที่พระเจ้าประทานให้คุณ คุณมีงานที่จะต้องทำคือถวายเครื่องบูชา นั่นคือวัตถุประสงค์หลักของพระวิหารในสมัยพระคัมภีร์เดิม (2 พงศาวดาร 7:12)

พระเจ้ากำลังมองเพื่อจะได้เห็นเครื่องบูชาของพระองค์ในวิหาร(ร่างกาย)ของคุณ ผมไม่สามารถเป็นปุโรหิตในร่างกายของคุณได้ เพราะมันเป็นวิหารส่วนตัว เฉพาะสำหรับตัวคุณ คุณเป็นปุโรหิตในวิหารของคุณ จึงไม่แปลกใจที่พระวิญญาณผ่านอ.เปาโลได้เขียนใน โรม 12:1 “ดังนั้น พี่น้องทั้งหลาย โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ที่มีชีวิต และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของท่าน”

1 เปโตร 2:5 กล่าวว่า “และพวกท่านเองเป็นดังศิลาที่มีชีวิต จงรับการสร้างขึ้นเป็นพระนิเวศฝ่ายวิญญาณ เพื่อเป็นปุโรหิตบริสุทธิ์ เพื่อถวายเครื่องบูชาฝ่ายวิญญาณ อันเป็นที่ชอบพระทัยของพระเจ้าโดยทางพระเยซูคริสต์” เราเป็นศิลาที่มีชีวิต และพระเจ้าทรงคาดหวังให้เราถวายเครื่องบูชาฝ่ายวิญญาณซึ่งเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าโดยทางพระเยซูคริสต์ นั่นก็ทำให้เรารู้ว่าไม่ใช่เครื่องบูชาทุกชิ้นจะเป็นที่ยอมรับของพระเจ้า ต้องถูกต้องตามกฎเกณฑ์ด้วย

อย่าลืมว่าคาอินถวายเครื่องบูชาที่ไม่เป็นที่ยอมรับของพระเจ้า ขณะที่เครื่องบูชาของอาเบลเป็นที่ยอมรับ (ปฐมกาล 4:2-7) คาอินนำสิ่งที่เขาเลือกมาถวายแด่พระเจ้า แต่อาเบลนำสิ่งที่พระเจ้าเรียกร้องมาถวายพระองค์ ทำตามกฎเกณฑ์คือทำตามแบบแผนที่ได้รับการสำแดง ทำตามพระคำ

อัครทูตเปาโลกล่าวว่า “เพราะฉะนั้น ให้เราถวายคำสรรเสริญเป็นเครื่องบูชาแด่พระเจ้าตลอดไปโดยทางพระองค์นั้น คือถวายผลจากปากที่ยอมรับเชื่อพระนามของพระองค์” (ฮีบรู 13:15) ผลจากริมฝีปากของเราในการสรรเสริญ นมัสการ และคำประกาศพระนามของพระองค์ในคำพยานเป็นเครื่องบูชาฝ่ายวิญญาณที่เราถวายในฐานะปุโรหิตในวิหารของพระองค์ (1 โครินธ์ 3:16)

คำอธิษฐาน