“แต่เมื่อพระคริสต์เสด็จมาในฐานะมหาปุโรหิตแห่งบรรดาสิ่งประเสริฐซึ่งมาถึงแล้ว สำเนาโบราณบางฉบับว่า ซึ่งจะมาถึง พระองค์ก็เสด็จเข้าไปสู่พลับพลาที่ใหญ่และสมบูรณ์ยิ่งกว่าแต่ก่อน ที่ไม่ได้สร้างขึ้นด้วยมือมนุษย์ คือไม่ใช่สิ่งปลูกสร้างของโลกนี้ คือเสด็จเข้าไปในสถานศักดิ์สิทธิ์ครั้งเดียวเป็นพอ และพระองค์ไม่ได้ทรงนำเลือดแพะและเลือดลูกวัวเข้าไป แต่ทรงนำพระโลหิตของพระองค์เองเข้าไป จึงได้มาซึ่งการไถ่บาปชั่วนิรันดร์” (ฮีบรู 9:11-12)

     ในพระคัมภีร์เดิม พระวิหารที่ซาโลมอนสร้างถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ภายนอกคือลานพระวิหารที่ซึ่งสัตว์ที่จะถวายเป็นเครื่องบูชาถูกฆ่า แล้วก็มีอาคารพระวิหาร ส่วนแรกคือห้องวิสุทธิสถาน และอนุญาตให้เฉพาะปุโรหิตเท่านั้นที่เข้าไปได้

แล้วส่วนที่สองคืออภิสุทธิสถาน แยกจากส่วนแรกโดยม่านที่หนามาก ขณะที่ปุโรหิตปรนนิบัติในห้องวิสุทธิสถาน มหาปุโรหิตผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในห้องอภิสุทธิสถาน และเข้าได้ปีละครั้งเท่านั้น การจะเข้าไปในห้องอภิสุทธิสถาน มหาปุโรหิตต้องถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้าสำหรับตนเองและสำหรับผู้อื่น จะเข้าไปได้ต้องมีเลือดของสัตว์ (ฮีบรู 9:6-8) ยิ่งกว่านั้นเมื่อครบหนึ่งปี เครื่องบูชาก็หมดอายุ ต้องถวายเครื่องบูชาใหม่อีกครั้ง

ไม่ว่าเครื่องบูชาจะถวายโดยมหาปุโรหิตทุกปี แต่ความบาปก็ไม่ได้ถูกยกออกไป ประชากรก็ยังไม่สามารถเข้าถึงการสถิตของพระเจ้า และแท่นบูชาที่มหาปุโรหิตถวายเครื่องบูชาต้องถูกชำระให้บริสุทธิ์ด้วยเครื่องบูชาอื่นก่อน ก่อนที่จะถวายของขวัญแด่พระเจ้าบนแท่นนั้น รวมทั้งเครื่องใช้ต่างๆ ที่แท่นบูชาก็ต้องถูกชำระให้บริสุทธิ์ด้วย พูดอีกนัยหนึ่งคือ พลับพลาที่ควรจะบริสุทธิ์มากและชำระทุกสิ่งให้บริสุทธิ์ในตัวของมันเองกลับไม่บริสุทธิ์พอ

แล้วพระคัมภีร์กล่าวว่าพระเยซูซึ่งเป็นมหาปุโรหิตตามระบอบเมลคีเซเดคเสด็จมาด้วยพลับพลาที่ยิ่งใหญ่กว่าและสมบูรณ์กว่า และถวายพระองค์เองเป็นเครื่องบูชา ฮีบรู 10:5 กล่าวว่า “…เครื่องสัตว์และเครื่องบูชาอื่นๆ พระองค์ไม่ทรงประสงค์ แต่พระองค์ทรงจัดเตรียมกายไว้สำหรับข้าพระองค์” ร่างกายของพระองค์เป็นพลับพลาที่ยิ่งใหญ่กว่าและสมบูรณ์กว่า และโดยทางพระองค์การสถิตอยู่ของพระเจ้าก็เปิดสำหรับทุกคนที่เชื่อ บัดนี้เรามีความกล้าที่จะ “…เข้าไปสู่สถานศักดิ์สิทธิ์โดยพระโลหิตของพระเยซู ตามทางใหม่และเป็นทางที่มีชีวิต ซึ่งพระองค์ได้ทรงเปิดออกให้เราผ่านเข้าไปทางม่านนั้น คือทางพระกายของพระองค์” (ฮีบรู 10:19-20)

คำอธิษฐาน