“อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนเอง แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นๆ ด้วย” (ฟิลิปปี 2:4)

     บางครั้งเป็นเรื่องง่ายที่จะคิดอย่างนี้ “เมื่อไม่มีใครสนใจฉัน ฉันก็ไม่สนใครทั้งนั้น!” อย่าคิดแบบนั้น จงเป็นคนที่จดจำ เอาใจใส่และรักผู้อื่น! จงเป็นคนแรกที่จะรัก จงเป็นผู้อวยพรและเป็นผู้ให้ พระพรทีคุณได้รับจากการเป็นผู้รับนั้นจะน้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับพระพรที่ได้รับในการเป็นผู้ให้แก่คนอื่น “…พระเยซูตรัสว่า ‘การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ” (กิจการ 20:35)

พระสัญญานี้ไม่ได้ให้กับผู้รับแต่ให้กับผู้ให้ ดังนั้นแทนที่จะแสวงหาความสนใจจากผู้อื่น จงเป็นผู้ให้ความสนใจแก่ผู้อื่น ให้ความรัก แสดงความรักกับทุกคน รวมทั้งคนที่อาจจะทำให้คุณไม่พอใจ และคนที่ไม่มีพระเจ้าที่หมดหวัง นั่นคือการดำเนินชีวิตอย่างที่พระเจ้าต้องการให้คุณเป็น

บางคนรู้แต่ความสุขที่เกิดจากการได้รับความสนใจจากผู้อื่น เขาโหยหาที่จะได้รับความรักจากผู้อื่น นั่นเป็นสภาวะที่อันตราย เพราะเมื่อเขาไม่ได้รับความรักและความสนใจที่เขาโหยหา เขาจะมีอารมณ์ที่ดุร้ายและทำสิ่งที่ชั่วร้าย คุณเป็นพงศ์พันธุ์ของอับราฮาม และพงศ์พันธุ์อับราฮามจะยื่นมือออกไป เขาเป็นผู้อวยพร เขาได้ยินเสียงร้องของผู้ขัดสน และช่วยเหลือ

คุณเป็นคำตอบที่โลกกำลังมองหา คุณคือผู้ที่ตอบสนองความต้องการที่จำเป็นของผู้อื่น คุณอาจจะไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคนๆนั้น แต่มันเป็นความจริง ปฐมกาล 26:4 กล่าวถึงตัวคุณ ผู้เป็นพงศ์พันธุ์แท้ของอับราฮาม ข้อนี้กล่าวว่า “…ประชาชาติทั้งหลายในโลกจะได้รับพรก็เพราะเชื้อสายของเจ้า” กาลาเทีย 3:29 กล่าวว่า “และถ้าท่านทั้งหลายเป็นของพระคริสต์แล้ว ท่านก็เป็นพงศ์พันธุ์ของอับราฮัม คือเป็นทายาทตามพระสัญญา”

เมื่อคุณอวยพรผู้อื่นคุณก็ได้รับพระพร ความยิ่งใหญ่ของคุณคือการทำให้คนอื่นยิ่งใหญ่ และนั่นคือความชื่นชมยินดีที่แท้จริง เป็นการดำเนินชีวิตในระดับที่สูงขึ้นเมื่อคุณเรียนรู้ที่จะละความสนใจในตนเองและห่วงใยความต้องการที่จำเป็นของผู้อื่น และเป็นผู้อวยพรและผู้ให้

คำอธิษฐาน