เห็นได้ชัดว่าคนที่ข้อพระคำตอนต้นหมายถึงเป็นใคร คือชาวยิว พวกเขาคือคนที่จำเป็นต้องได้รับการไถ่ เพราะว่าพวกเขาอยู่ภายใต้คำสาปของพระบัญญัติ กาลาเทีย 3:13 กล่าวว่า “…” คริสเตียนบางคนอ่านข้อความนี้และคิดว่าหมายถึงทุกคน ซึ่งแท้จจริงแล้วหมายถึงเพียงแค่ชาวยิวเท่านั้น เปาโลกำลังพูดถึงในฐานะของชาวยิว

คนต่างชาติไม่ได้รับการไถ่จากพระบัญญัติ พวกเขาได้รับการไถ่จากการลงโทษของพระบัญญัติ การมีพระบัญญัตินั้นเป็นการลงโทษของคนต่างชาติ เมื่อพระเจ้าทรงเลือกคนยิวให้เป็นประชาชนของพระองค์ พระองค์ได้ประทานพระบัญญัติแก่พวกเขาเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต และในเวลาเดียวกันก็ได้พิพากษาคนต่างชาติ นั่นคือเหตุผลว่าเหตุใดในเอเฟซัส 4:17 คนต่างชาติจึงถูกเรียกว่า “เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าขอกล่าวเช่นนี้และยืนยันในองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า อย่าดำเนินชีวิตแบบเดียวกับที่พวกต่างชาติดำเนินกันอีกต่อไป คือมีใจจดจ่ออยู่กับสิ่งไร้สาระ”

อย่างไรก็ตาม ในพระเยซูคริสต์ ทั้งคนยิวและคนต่างชาติได้รับการนำมารวมกันและทำให้เป็นคนใหม่ซึ่งไม่ใช่ทั้งคนยิวหรือคนต่างชาติ แต่เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่ “เพราะว่าพระองค์เองทรงเป็นสันติภาพของเรา โดยร่างกายของพระองค์ ทรงทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นหนึ่งเดียวกัน และทรงรื้อกำแพงที่แยกระหว่างสองฝ่ายคือการเป็นศัตรูกัน” (เอเฟซัส 2:14)

ผู้ที่ถูกสร้างใหม่นั้นไม่ได้รับการไถ่จากคำสาปแช่งของพระบัญญัติ เพราะว่าเขาไม่เคยอยู่ภายใต้คำสาปแช่งของพระบัญญาติ เขาเป็นคนใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน “ฉะนั้นถ้าใครอยู่ในพระคริสต์ เขาก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆ ก็ล่วงไป นี่แน่ะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น” (2 โครินธ์ 5:17)

ชีวิตของคุณอยู่เหนือโลกนี้ เป็นชีวิตของพระคริสต์ คุณไม่มีอดีตที่ต้องได้รับ “การไถ่” หรือปลดปล่อย เพราะว่าธรรมชาติเก่าของคุณได้ถูกตรึงไว้กับพระคริสต์แล้ว และตอนนี้ คุณได้รับการทำให้เป็นขึ้นมาในชีวิตใหม่ เดินในการตระหนักรู้นี้
ถ้อยคำแห่งความเชื่อ