“ถ้าใครจะเกณฑ์ท่านให้เดินทางไปหนึ่งกิโลเมตร ก็ให้เลยไปกับเขาถึงสองกิโลเมตร” (มัทธิว 5:41)

     มีคนที่เคร่งครัดในมุมมองของพวกเขาในเรื่องของชีวิตและคำสั่งฝ่ายวิญญาณ พวกเขาเชื่อและเรียกร้องการยึดติดกับคำสั่งฝ่ายวิญญาณอย่างเคร่งครัด ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณได้รับคำสั่งให้เชิญคนมาที่โบสถ์ เรียนรู้จักที่จะทำมากกว่าขีดจำกัด ก้าวไปถึงกิโลเมตรที่สองโดยการเชิญและเป็นพยานกับคนมากกว่าจำนวนที่คุณได้รับมอบหมายมา

ถ้าคุณเกี่ยวข้องกับโปรเจคหนึ่ง บางทีอาจเป็นในบ้านของพระเจ้า และคุณอาจกำลังจะให้เงินจำนวนหนึ่งพันบาท อย่าให้การให้ของคุณเป็นเพียงพิธีกรรมเท่านั้น อย่าเห็นการให้นั้นเป็นเหมือนการบริจาค แต่เป็นเงินถวายแด่พระเจ้า เมื่อคุณให้เงินจำนวนนั้น อย่าพูดว่า “ฉันได้ให้ส่วนของฉันแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว” ไม่ใช่! แต่ให้ภาระใจ ความรับผิดชอบ และการทุ่มเทในการให้โปรเจคงานนั้นสำเร็จทำให้คุณทำอะไรที่มากกว่านั้น นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องที่ควรทำ มีแต่เมื่อคุณทำบางสิ่งที่แตกต่างจากคำสั่งที่คุณได้รับเท่านั้นที่จะมีปัญหาเกิดขึ้น

ในมัทธิวบทที่ 5 พระเยซูสอนให้เราทำมากกว่าที่ได้รับคำสั่ง ในทุกสิ่งที่เราได้รับการขอร้องให้ทำ พระองค์ตรัสว่า “ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า‘ตาแทนตา และฟันแทนฟัน’ ส่วนเราบอกพวกท่านว่า อย่าต่อสู้คนชั่ว ถ้าใครตบแก้มขวาของท่านก็จงหันแก้มอีกข้างหนึ่งให้เขาด้วย ถ้าใครต้องการจะฟ้องศาล เพื่อจะปรับเอาเสื้อของท่านไป ก็จงสละเสื้อคลุมให้เขาด้วย ถ้าใครจะเกณฑ์ท่านให้เดินทางไปหนึ่งกิโลเมตร ก็ให้เลยไปกับเขาถึงสองกิโลเมตร” (มัทธิว 5:38-41) นี่เป็นชีวิตที่เราได้รับการทรงเรียกให้มี การเคร่งครัดทางศาสนานั้นไม่มีประโยชน์อะไร แต่มีประโยชน์ในการทำมากกว่าที่ได้รับการร้องขอ

คำอธิษฐาน