“เพราะฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย จงเข้าใจเถิดว่า โดยพระองค์ จึงมีการประกาศการยกโทษบาปแก่ท่านทั้งหลาย และโดยพระองค์นี้เอง ทุกคนที่เชื่อจะพ้นโทษบาปได้ทุกอย่างซึ่งเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้โดยธรรมบัญญัติของโมเสส” (กิจการ 13:38-39)

     เราได้เรียนในบทก่อนหน้านี้ว่าสิ่งที่เรามีในพระคริสต์ไม่ใช่การให้อภัยแต่เป็นการยกบาป ผู้แปลพระคัมภีร์บางคนไม่แน่ใจว่าเมื่อใดควรใช้คำว่า “อภัย” และเมื่อใดควรใช้คำว่า “ยก” ดังนั้นในการแปลแต่ละฉบับ คำภาษากรีก “อะเฟซิส” จึงมีการแปลว่า”การให้อภัย” และแปลว่า “การยกบาป” ยกตัวอย่าง ฉบับคิงส์เจมส์แปลว่าการให้อภัย แทนที่จะแปลว่าการยกบาป ในข้อพระคัมภีร์ที่ยกมาข้างต้นนี้

การยกบาปหมายถึงการลบล้างบาปทั้งหมด ในพระคัมภีร์ฉบับเซ็ปทัวจินท์ภาษากรีก มีถ้อยคำใน เลวีนิติ 25:10 มีคำที่ค้ายกันกับคำว่ายกบาป คือคำว่า”อิสรภาพ” ซึ่งหมายถึง”ปลดปล่อย” บางส่วนของข้อนี้กล่าวว่า “เจ้าจงถือปีที่ห้าสิบเป็นปีบริสุทธิ์ และประกาศอิสรภาพแก่คนที่อาศัยอยู่ทั่วแผ่นดิน…” คำว่า “อิสรภาพ” เป็นคำเดียวกันกับ “อะเฟซิส” ซึ่งหมายถึงการยกเลิก เราต้องประกาศการยกบาป มนุษย์รับอิสรภาพพ้นจากบาป พ้นจากอิทธิพลและผลร้ายของบาป

เช่นเดียวกับที่หนี้สินทั้งหมดได้รับการยกเลิกในปีแห่งการปลดปล่อยในพระคัมภีร์เดิม การยกบาปในพระคัมภีร์ใหม่คือการลบล้างหนี้(บาป) เหมือนหนึ่งไม่เคยมี ไม่เคยเกิดขึ้น ในการให้อภัยโทษยังมีบันทึกถึงความผิดของคุณ คุณทำผิดแต่ได้รับการอภัย แต่ในการยกบาปไม่มีบันทึกความผิดเหลืออยู่เลยในการยกบาป

ความบาปผิดที่คุณเคยทำถูกยกออก แยกออกจากคุณ ไม่มีอีกต่อไป คุณถูกประกาศว่าไร้ผิด ดังนั้นในการยกบาปคุณจึงเป็นผู้ชอบธรรม ในพระคัมภีร์กิจการ 13:39 กล่าวว่าโดยพระคริสต์ทุกคนที่เชื่อถูกกระทำให้เป็นผู้ชอบธรรมแล้ว ซึ่งไม่สามรถเกิดขึ้นได้โดยบัญญัติของโมเสส

การถูกทำให้ชอบธรรมหมายความว่า คุณพ้นผิด คุณถูกประกาศว่า “ไม่ผิด” แม้ว่าคุณเคยทำบาป ทั้งนี้เพราะว่าคุณได้รับการยกบาป บาปเหล่านั้นจึงไม่มีอีกต่อไป มันเป็นไปได้อย่างไร? มันเป็นความชอบธรรมของพระเจ้า “และเพื่อจะสำแดงในปัจจุบันนี้ว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ชอบธรรม และทรงให้ผู้ที่เชื่อในพระเยซูเป็นผู้ชอบธรรมด้วย” (โรม 3:26)

คำอธิษฐาน