“ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงตบมือ จงโห่ร้องถวายแด่พระเจ้าด้วยเสียงยินดี” (สดุดี 47:1)

    ข้อพระคำตอนต้นของเราพูดถึงการโห่ร้องแห่งชัยชนะ บางคนตะโกนออกมาด้วยความกลัว แต่ในการเป็นคริสเตียนนั้นเราโห่ร้องในชัยชนะ เราโห่ร้องต่อพระเจ้าด้วยเสียงแห่งชัยชนะ เป็นเหมือนเสียงร้องของชนชาติอิสราเอลที่มีชัยชนะต่อเมืองเยรีโค เมื่อพวกเขาเดินทางไปยังแผ่นดินแห่งพันธสัญญา พวกเขาไปถึงเมืองเยรีโค แต่เมืองนั้นปิดอยู่พร้อมด้วยกำแพงที่หนาอย่างมาก (โยชูวา 6:1)

อย่างไรก็ตาม พระเจ้าได้ให้แผนการแก่โยชูวาในการเอาชนะเมืองเยรีโค ซึ่งเป็น “แผนการโห่ร้อง” “…และเมื่อเขาเป่าเขาแกะเป็นเสียงยาว พอเจ้าได้ยินเสียงแตรนั้น ก็ให้ประชาชนทั้งปวงโห่ร้องขึ้นด้วยเสียงดัง กำแพงเมืองนั้นก็จะพังลงราบ และประชาชนจะขึ้นไป ทุกคนต่างตรงไปข้างหน้าตน” (โยชูวา 6:5) เมื่อประชาชนได้ทำตามสิ่งที่พระเจ้าได้สั่งไว้ กำแพงก็พังทลายลงเรียบ (โยชูวา 6:20)

บางคนไม่เข้าใจเมื่อพวกเราโห่ร้อง เป็นเรื่องฝ่ายวิญญาณ พระคัมภีร์บอกเราเกี่ยวกับพระเยซู ว่าพระองค์ “…จะเสด็จมาจากสวรรค์ด้วยพระดำรัสสั่ง ด้วยเสียงเรียกของหัวหน้าทูตสวรรค์และด้วยเสียงแตรของพระเจ้า และทุกคนที่ตายแล้วในพระคริสต์จะเป็นขึ้นมาก่อน” (1 เธสะโลนิกา 4:16) เป็นเหมือนการตะโกนที่พระองค์ได้เรียกลาซารัสออกจากหลุมศพ พระคำกล่าวว่า พระองค์ตะโกนด้วยเสียงอันดัง “…ลาซารัส ออกมาเถิด” (ยอห์น 11:43)

ลาซารัสซึ่งได้ตายไปแล้วและถูกฝังไว้สี่วัน เชื่อกันว่าเริ่มเน่าแล้ว ออกมาจากหลุมศพมีชีวิต! เมื่อเราโห่ร้องในชัยชนะ ศัตรูถูกตีพ่ายแพ้ไป คนตายแล้วกลับมีชีวิตขึ้น บางคนตะโกนออกมาในความกลัวเท่านั้น และนั่นเป็นการตะโกนที่ผิด การตะโกนของเราคือเสียงแห่งชัยชนะ

ไม่มีชัยชนะที่ปราศจากเสียงโห่ร้อง เมื่อคุณเผชิญกับความท้าทาย โห่ร้อง ไม่ใช่ด้วยความโมโหฉุนเฉียว แต่ในชัยชนะ แม้ในเวลาที่คุณไม่มีความสุข โห่ร้อง! แม้ในเวลานี้ ตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังด้วยเสียงแห่งชัยชนะ นี่เป็นการปฏิบัติความเชื่อ โห่ร้องและประกาศว่าคุณชนะแล้ว อนาคตสามารถขึ้นอยู่กับการโห่ร้องของคุณ ดังนั้นอย่าเงียบเฉยอยู่ โห่ร้องชัยชนะของคุณออกมา

คำอธิษฐาน