“มนุษย์ดินคนนั้นเป็นอย่างไร มนุษย์ดินทั้งหลายก็เป็นอย่างนั้น….” (1 โครินธ์ 15:48)

     ข้อพระคัมภีร์ตอนเริ่มต้นของเรากล่าวถึงคนที่ไม่ได้บังเกิดใหม่ว่าเป็นมนุษย์ดิน นั่นหมายความว่าพวกเขามาจากโลกนี้ ทุกสิ่งที่พวกเขารู้อยู่ในโลกนี้ นั่นคือชีวิตของพวกเขา นี่คือเหตุผลสำหรับความล้มเหลวของมนุษย์ นั่นคือมันเชื่อมโยงไปถึงอาดัมที่ล้มลง นี่คือเหตุผลที่พระเยซูตรัสว่า “พวกท่านต้องบังเกิดใหม่” (ยอห์น 3:7)

ถ้ามนุษย์ยังคงดำเนินชีวิตที่เขาได้มาจากพ่อแม่ของเขา เขาก็จะล้มเหลวไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม มันไม่แตกต่างว่าเขาจะมีความมั่งคั่งขนาดไหน เขาก็จะยังคงล้มเหลว มีคนที่ไปถึงจุดสูงสุดของอาชีพของพวกเขา นั่นคือพวกเขามีพลังและมีอิทธิพล แต่เมื่อมาถึงบางจุดพวกเขาก็ตระหนักว่าชีวิตมีมากกว่านั้น

พระเยซูตรัสกับพวกสาวกของพระองค์ว่า “เพราะเขาจะได้ประโยชน์อะไรถ้าได้สิ่งของสิ้นทั้งโลก แต่ต้องเสียชีวิตของตน” (มาระโก 8:36) พระองค์กำลังบอกพวกเขาให้ระวังที่จะไม่ให้ความสนใจแก่โลกนี้ โลกนี้อาจเสนอทุกสิ่งให้แก่คุณ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอ สิ่งที่พระเจ้าเสนอให้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดและทุกสิ่งที่คุณต้องการ

1 ยอห์น 2:15 กล่าวว่า “อย่ารักโลกหรือสิ่งของในโลก ถ้าใครรักโลก ความรักของพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น” น่าเศร้าที่มีคนที่รักโลกและสิ่งต่างๆ ของโลกแม้หลังจากที่พวกเขาได้กลายเป็นคริสเตียนแล้ว

ยกตัวอย่างเช่น ใน 2 ทิโมธี 4:10 เราอ่านเกี่ยวกับเดมาส เขาเป็นเพื่อนร่วมงานในข่าวประเสริฐคนหนึ่งของอัครทูตเปาโล แต่อ่านตอนจบที่น่าสมเพชของเขาในคำพูดของเปาโล “เพราะว่าเดมาสหลงรักโลกนี้ และทิ้งข้าพเจ้าไปยังเมืองเธสะโลนิกาแล้ว…” เดมาสทำงานกับเปาโลและเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่พระวิญญาณทำผ่านทางเปาโล แต่เขาก็ประนีประนอม เขาเบี่ยงเบนออกจากวิถีและชีวิตของพระวิญญาณเพราะเขารักโลก สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับหลายคนในทุกวันนี้ อัครทูตเปาโลป่าวประกาศว่า “โดยกางเขนนั้นโลกได้ตายจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ได้ตายจากโลก” (กาลาเทีย 6:14) นี่ควรเป็นความมั่นใจและการตระหนักรู้ของคุณ

จงมาถึงจุดนั้นในชีวิตของคุณ ในการเจริญเติบโตฝ่ายวิญญาณของคุณที่ซึ่งความปรารถนาเดียวของคุณคือการขยายแผ่นดินของพระเจ้า นั่นคือความปรารถนาและการดำเนินชีวิตทั้งหมดของคุณก็เพื่อความรักที่มีต่อพระคริสต์และการเสด็จกลับมาในไม่ช้าของพระองค์

ถ้อยคำแห่งความเชื่อ