“ถ้าพระวิญญาณของพระองค์ ผู้ทรงให้พระเยซูเป็นขึ้นมาจากตายสถิตอยู่ในท่านทั้งหลาย พระองค์ผู้ทรงให้พระเยซูคริสต์เป็นขึ้นมาจากตายแล้วนั้น จะทรงทำให้กายซึ่งต้องตายของพวกท่านเป็นขึ้นมาใหม่ โดยพระวิญญาณของพระองค์ซึ่งสถิตอยู่ในท่าน” (โรม 8:11)

    อิสยาห์ 53:5 กล่าวว่า “แต่ท่านถูกแทงเพราะความทรยศของเรา ท่านบอบช้ำเพราะความบาปผิดของเรา การตีสอนที่ตกบนท่านนั้นทำให้พวกเรามีสวัสดิภาพ และที่ท่านถูกเฆี่ยนตีก็ทำให้เราได้รับการรักษา” นี่เป็นหนึ่งในข้อพระคำที่คริสเตียนหลายคนใช้ทั่วทั้งโลกนี้ ในการอ้างการรักษา อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงแล้ว ในตอนนี้อิสยาห์กำลังกล่าวถึงคนยิว ไม่ใช่คริสเตียน เขาได้ให้ชาวยิวได้ชิมพระคุณของพระผู้ช่วยให้รอดที่กำลังจะมา และบอกพวกเขาว่า “…ท่านถูกเฆี่ยนตีก็ทำให้เราได้รับการรักษา”

เมื่อเปโตรได้กล่าวไว้ในพระคำ มองกลับไปที่ไม้กางเขนและกล่าวว่า “…ด้วยบาดแผลของพระองค์ พวกท่านจึงได้รับการรักษาให้หาย” (1 เปโตร 2:24) แต่เขากำลังพูดกับคนยิว เขาไม่ได้กำลังพูดกับคริสเตียนทุกคน คนยิวเคยอยู่ภายใต้พันธสัญญา พันธสัญญาแห่งการรักษามีไว้สำหรับคริสตจักรยิว คริสตจักรในพระคัมภีร์เดิม พวกเขาคือคนที่ได้รับการรักษาโดยรอยแผลของพระองค์

คริสตจักรของพระเยซูคริสต์ได้บังเกิดจากการเป็นขึ้นมาของพระองค์ ในความเป็นจริงแล้ว จึงไม่ต้องการการรักษาจากพระเจ้า คริสตจักรมีระบบการรักษาในตัวเอง สิ่งที่คริสตจักรได้รับคือชีวิตนิรันดร์ ชีวิตนิรันดร์ไม่จำเป็นต้องได้รับการรักษา ชีวิตนิรันดร์คือชีวิตของพระเจ้า ชีวิตที่ “ไม่เจ็บป่วย” ไม่ติดเชื้อโรคหรือความผิดปกติ ถ้าคุณมีชีวิตนิรันดร์ ไม่สำคัญว่าปัญหาอะไรที่คุณอาจมีอยู่ในร่างกายของคุณ ถ้าคุณปลุกเร้าของประทานของพระเจ้า คือชีวิตของพระเจ้าในวิญญาณของคุณ ร่างกายของคุณก็จะหายดี

ข้อพระคำตอนต้นกล่าวว่า “ถ้าพระวิญญาณของพระองค์ ผู้ทรงให้พระเยซูเป็นขึ้นมาจากความตายสถิตภายในคุณ พระองค์จะทรงทำให้ร่างกายของคุณเป็นขึ้นมากใหม่ พระวิญญาณในคุณคือผู้ที่ให้ชีวิต พระคำกล่าวว่ามนุษย์คนแรกคืออาดัมได้รับการทำให้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีจิตใจ อาดัมคนที่สองได้รับการทำให้เป็นพระวิญญาณที่ให้ชีวิต (1 โครินธ์ 15:45) เราไม่ได้บังเกิดตามอาดัมคนแรก เราบังเกิดจากอาดัมคนที่สอง คือพระเยซูคริสต์ พระเยซูไม่เคยต้องการการรักษา และพระองค์ทรงเป็นเช่นไร เราก็เป็นเช่นนั้นในโลกนี้

คุณมีพระวิญญาณที่ให้ชีวิตอยู่ภายในคุณ คุณได้รับชีวิตที่ยิ่งใหญ่กว่าการรักษาใดๆ ตราบใดที่คุณเป็นทารกในพระคริสต์ คุณก็จะยังต้องการการรักษา พระคำเรียกการรักษาว่าเป็นอาหารของเด็ก เมื่อคุณเติบโตเป็นผู้ใหญ่ คุณจะเลิกสิ่งที่เป็นของเด็ก คุณจะไม่แสวงหาการรักษา แต่คุณจะกล่าวว่า “ข้าพเจ้ามีชีวิตของพระเจ้าภายในข้าพเจ้า ดังนั้นข้าพเจ้าจะไม่เจ็บป่วย” และถ้าคุณเคยชินกับการป่วย ให้กล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่เจ็บป่วยอีก เพราะว่าข้าพเจ้ามีชีวิตของพระคริสต์ภายในข้าพเจ้า” ฮาเลลูยา!

ถ้อยคำแห่งความเชื่อ