“จงอธิษฐานในพระวิญญาณทุกเวลาโดยการอธิษฐานและการวิงวอนทุกๆอย่าง เพราะเหตุนี้จงเฝ้าระวังด้วยความเพียรและด้วยการวิงวอนเผื่อธรรมิกชนทุกคนอยู่เสมอ” (เอเฟซัส 6:18)

     การอธิษฐานเป็นมากกว่าการขอสิ่งที่คุณต้องการจากพระเจ้า คำว่า “การอธิษฐาน” เป็นคำทั่วไป แต่หลายคนโฟกัสไปที่คำพ้องความหมายของคำนี้ ซึ่งก็คือการขอหรือการร้องขอ อย่างไรก็ดีพื้นฐานของการอธิษฐานคือการมีสามัคคีธรรมกับพระบิดาผ่านทางพระวิญญาณ

ผ่านการอธิษฐานเรามีสิทธิพิเศษและโอกาสในการใช้สิทธิอำนาจของเราในพระคริสต์ นั่นคือช่วยให้เราเปิดใช้และเดินในการตระหนักรู้ถึงการทรงสถิตของพระเจ้าและทำให้น้ำพระทัยของพระบิดาสำเร็จในแผ่นดินโลก ดังนั้นการอธิษฐานคือการใช้วิญญาณมนุษย์

เนื่องจากความเข้าใจผิดเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการอธิษฐาน หลายคนจึงเข้าใจมาระโก 11:24 ผิด ซึ่งพระเยซูตรัสว่า “เพราะเหตุนี้เราบอกท่านทั้งหลายว่าพวกท่านปรารถนาสิ่งใด เมื่อท่านอธิษฐาน จงเชื่อว่าได้รับ แล้วพวกท่านจะได้รับสิ่งนั้น” องค์เจ้านายไม่ได้พูดว่า “เมื่อพวกท่านขอสิ่งใด เมื่อท่านอธิษฐาน…” แต่พระองค์กล่าวว่า “ท่านปรารถนาสิ่งใด เมื่อท่านอธิษฐาน…”

ในข้อนี้พระเยซูสอนเราถึงเรื่องฤทธิ์อำนาจแห่งความเชื่อ ความหวังใจ และความรักแก่เรา พระบิดาทรงรักเรามาก และพระเยซูต้องการให้เราไว้วางใจในความรักของพระบิดา ในเวลาอธิษฐานเราสามารถมั่นใจได้ว่าความปรารถนาของเราที่เกิดจากความหวังใจได้ถูกประทานให้แก่เราโดยไม่แม้แต่ต้องร้องขอ

พระคัมภีร์กล่าวว่า “…พระบิดาของท่านทรงทราบก่อนที่ท่านจะทูลขอต่อพระองค์” (มัทธิว 6:8) พระองค์รู้ถึงหัวใจของคุณจริงๆ แล้วทำไมคุณถึงต้องขออะไรจากพระองค์เพื่อตัวเองเมื่อพระองค์พูดแล้วว่า “ทุกสิ่งเป็นของท่านทั้งหลาย” (1 โครินธ์ 3:21)? จงใช้เวลาอธิษฐานของคุณเพื่อการอธิษฐานวิงวอนและวัตถุประสงค์อื่นๆ ที่สูงกว่าของการอธิษฐาน

คำอธิษฐาน