“เปาโลผู้เป็นอัครทูตของพระเยซูคริสต์ตามพระทัยของพระเจ้า เรียนบรรดาธรรมิกชนที่เอเฟซัสที่ซื่อสัตย์ในพระเยซูคริสต์” (เอเฟซัส 1:1)

     การพิจารณาจากส่วนที่ขีดเส้นใต้ของข้อพระคัมภีร์ที่เป็นเนื้อหาหลักของเรา เป็นสิ่งที่ชัดเจนว่าธรรมิกชนไม่ได้เป็นแค่คริสเตียน “ที่บริสุทธิ์” ที่ได้ตายไปและไปสวรรค์แล้ว มีธรรมิกชนที่เมืองเอเฟซัส และนั่นบอกบางอย่างแก่เรา นั่นคือถ้ามีธรรมิกชนในเวลานั้น ก็ต้องมีธรรมิกชนในวันนี้

อย่าอยู่ท่ามกลางคนที่มีความเข้าใจพระคำของพระเจ้าอย่างจำกัด ซึ่งยืนยันว่าไม่มีใครในโลกที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะได้ชื่อว่าเป็นธรรมิกชน บางครั้งในการสนทนาของคริสเตียนบางคน พวกเขาจะพูดว่า “ฉันไม่ได้พยายามจะพูดว่าฉันเป็นธรรมิกชน” แต่คุณเป็น!

คำถามที่ต้องถามก็คือใครคือธรรมิกชน? ธรรมิกชนคือผู้ที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ในพระคริสต์โดยการบังเกิดใหม่และได้ถูกถวายให้แก่พระเจ้า นั่นคือเขาทั้งหลายได้ถูกทำให้บริสุทธิ์แด่พระเจ้า นั่นคือพวกเขาได้ถูกแยกออกมาจากโลก มาสู่พระคริสต์ การแยกนี้เกิดขึ้นในทันทีที่คุณบังเกิดใหม่ และถูกกระทำโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์

ดังนั้นในฐานะลูกของพระเจ้า คุณได้กลายเป็นธรรมิกชน! คุณเกิดมาแบบนี้ เพราะว่าคุณอยู่ในพระคริสต์ บางคนพูดว่า “แต่ธรรมิกชนเป็นคนบริสุทธิ์” ใช่! และนั่นคือสิ่งที่คริสเตียนเป็น! ในฮีบรู 3:1 เราถูกเรียกว่า “พี่น้องที่บริสุทธิ์” “เพราะฉะนั้นพี่น้องที่บริสุทธิ์ ผู้มีส่วนร่วมในการทรงเรียกจากสวรรค์…” โปรดสังเกตสำนวนว่า “ผู้มีส่วนร่วมในการทรงเรียกจากสวรรค์” ดังนั้นถึงแม้ว่าการโต้แย้งจะถูกต้องว่า เฉพาะผู้ที่อยู่ในสวรรค์แล้วเท่านั้นที่เป็นธรรมิกชน เราก็มีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน

การเป็นธรรมิกชนของคุณไม่เกี่ยวข้องกับคำอธิบายของมนุษย์เกี่ยวกับตัวคุณหรือแม้แต่ความคิดเห็นส่วนตัวของคุณ แต่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่พระเจ้าตรัส พระองค์ทรงเรียกเราด้วยชื่อตามนิมิตของพระองค์และการรับรู้ของเรา ดังนั้นความรับผิดชอบของคุณคือการตอบสนองตามชื่อที่พระองค์ทรงเรียกคุณ

ด้วยเหตุนี้ในครั้งต่อไปที่มีคนถามคุณและกล่าวว่า “คุณกำลังบอกว่าคุณเป็นธรรมิกชนหรือ?” คุณควรจะพูดว่า “ใช่ฉันเป็น เพราะพระเจ้าตรัสเช่นนั้น” ในความคิดของคุณ คุณอาจไม่คิดว่าคุณเป็น แต่เมื่อคุณจัดแนวความคิดของคุณให้ตรงกับความคิดของพระเจ้า คุณก็จะเริ่มดำเนินชีวิตตามนั้น

คุณต้องเรียนรู้ที่จะเห็นด้วยกับพระเจ้า เพราะชีวิตคริสเตียนคือการเดินอยู่อย่างเห็นด้วยกับพระเจ้า และสองคนไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ เว้นแต่พวกเขาจะตกลงกันไว้ก่อน (อาโมส 3:3) ดังนั้นจงเรียกตัวเองอย่างที่พระเจ้าทรงเรียกคุณ ฮาเลลูยา!

ถ้อยคำแห่งความเชื่อ