“ลูกเอ๋ย ถ้าคนบาปล่อชวนเจ้า อย่าได้ยอมตาม” (สุภาษิต 1:10)

    คำว่า “คนบาป” ในข้อพระคำตอนต้นไม่ได้กำลังหมายถึงคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า แต่ในบริบทนี้หมายถึงชนชาติอิสราเอลที่ไม่ได้ดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง คนที่ละเมิดพระบัญญัติ และไม่ได้ดำเนินชีวิตตามคำสั่งของพระเจ้า

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพระวิญญาณจึงบอกว่า “ถ้าพวกเขาพูดว่า “มากับเราเถิด ให้เราหมอบคอยเอาเลือดคนให้เราซุ่มทำร้ายคนบริสุทธิ์เล่นเถิด ให้เรากลืนพวกเขาทั้งเป็นอย่างแดนคนตาย และกลืนเขาทั้งตัว อย่างคนเหล่านั้นที่ลงหลุมมรณา เราจะพบของล้ำค่าทุกอย่าง เราจะบรรจุบ้านเราให้เต็มด้วยของที่ปล้นมาได้ จงเข้าส่วนกับเรา เราทุกคนจะมีเงินถุงเดียวกัน” ลูกเอ๋ย อย่าเดินในทางนั้นกับพวกเขา จงยั้งเท้าของเจ้าจากวิถีของพวกเขา” (สุภาษิต 1:11-15)

โดยการที่ได้บังเกิดใหม่ คุณมีธรรมชาติของพระเจ้าในการทำสิ่งที่ถูกต้อง จึงต้องตั้งใจที่จะดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง คุณได้รับการแยกจากโลกนี้ เข้าสู่พระเจ้า จากความอธรรมสู่ความชอบธรรม และจากความมืดสู่ความสว่าง คุณอาจเคยอยู่ในแก๊ง แต่ตอนนี้เมื่อคุณบังเกิดใหม่แล้ว คุณไม่สามารถกลับไปอยู่ในแก๊งนั้นได้ ใช่คุณอาจจะประกาศพระคำกับพวกเขา แต่คุณไม่สามารถไปร่วมหรืออยู่กับพวกเขาได้อีกต่อไป จงเกลียดชังสิ่งที่ชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี (โรม 12:9)

คุณจะต้องปล่อยท่าทีที่ไม่ได้มาจากพระเจ้าไป ใน 1 โครินธ์ 6:5-9 เปาโลได้ตำหนิคริสตจักรในเมืองโครินธ์เนื่องจากวิถีชีวิตของพวกเขาไม่ได้สำแดงธรรมชาติใหม่แห่งความชอบธรรมที่พวกเขาได้รับ ในฐานะคริสเตียน เป็นสิ่งสำคัญที่คุณจะตระหนักว่าคุณได้รับการปลดปล่อยจากวิถีชีวิตของโลกนี้ คุณไม่ได้เป็นคนเดิมอย่างที่คุณเคยเป็นก่อนที่คุณจะบังเกิดใหม่ ธรรมชาติเก่าของความบาปของคุณได้ถูกแทนที่ด้วยธรรมชาติแห่งความชอบธรรมของพระเจ้าแล้ว

ตระหนักในตัวตนใหม่ของคุณ มองเห็นภาพของตัวตนใหม่ของคุณและดำเนินชีวิตตามนั้น คุณเป็นผู้ที่ถูกสร้างใหม่ ความประพฤติของคุณควรจะสะท้อนตัวตนใหม่ของคุณในพระเยซูคริสต์ – ธรรมชาติใหม่ของคุณ – ซึ่งเป็นธรรมชาติแห่งความชอบธรรม

คำอธิษฐาน