“..ถ้าใครสั่งภูเขานี้ว่า ‘จงลอยลงทะเลไป’ และใจไม่สงสัย แต่เชื่อว่าจะเป็นไปตามที่สั่งนั้น ก็จะเป็นไปตามนั้นจริงๆ” (มาระโก 11:23)

     เมื่อคุณศึกษาบริบทของคำตรัสของพระเยซูในประโยคข้างต้น คุณจะสังเกตว่าพระองค์กำลังสอนสาวกเรื่องความเชื่อ ไม่ใช่เรื่องการอธิษฐาน ในข้อก่อนหน้านี้ คือข้อ 22 พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “…จงเชื่อในพระเจ้าเถิด” ภาษากรีกดั้งเดิมมีความหมายว่าจงมีความเชื่อของพระเจ้า หมายความว่าความเชื่อแบบพระเจ้า คำอธิบายที่ตามมาของพระองค์เกี่ยวกับความเชื่ออย่างพระเจ้าว่ามีการทำงานอย่างไร พระองค์เน้นองค์ประกอบที่สำคัญ 2 อย่าง สิ่งที่คุณพูด ปากของคุณและใจของคุณ

สังเกตอีกครั้งในคำตรัสของพระองค์ “ถ้าใครสั่งภูเขานี้…และใจไม่สงสัย…ก็จะเป็นไปตามนั้นจริงๆ” พระองค์กำลังแสดงให้เราเห็นหลักการที่สำคัญของความเชื่อ จิตใจและปากของท่านต้องสอดคล้องกัน โรม 10:10 กล่าวว่า “เพราะว่าการเชื่อด้วยใจก็นำไปสู่ความชอบธรรม และการยอมรับด้วยปากก็นำไปสู่ความรอด” จนกว่าจะมีการยืนยันถึงสิ่งที่คุณเชื่อในใจมันถึงจะทำงานได้ความศรัทธา เชื่อและพูดออกมา

2 โครินธ์ 4:13 กล่าวว่า เราเชื่อดังนั้นเราจึงพูด เราเชื่อในใจของเราก่อนว่าสิ่งที่เราปรารถนามีจริงและพูดตามนั้น เราไม่ได้พูดเพื่อให้เชื่อ แต่เราพูดในสิ่งที่เราเชื่อ เมื่อคุณเชื่อว่าสิ่งที่พระเจ้าตรัสเกี่ยวกับตัวคุณเป็นความจริง คุณก็มีความกล้าที่จะประกาศออกไปโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่มารซาตาน หรือสถานการณ์แวดล้อมหรือแม้แต่สมองของคุณจะบอกคุณ ทั้งนี้เพราะคุณมีความรู้ในวิญญาณของคุณ คุณเชื่อด้วยวิญญาณของคุณว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นจริง และอยู่ภายในคุณแล้ว การยืนยันถึงความจริงเหล่านั้นทำให้มันปรากฏในโลกฝ่ายวัตถุที่จับต้องได้

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงเน้นเรื่องพูดถ้อยคำแห่งพระวจนะของพระเจ้า การเชื่อในใจของคุณยังไม่พอ ถึงแม้ว่ามันสำคัญมาก มันเป็นก้าวแรกของคุณ ความเชื่อคือการรับเอาพระคำพระเจ้าด้วยความคาดหวัง ด้วยความมั่นใจและด้วยความไว้วางใจแบบเด็ก คือการยอมรับว่าพระเจ้าเป็นอย่างที่พระองค์บอก พระองค์สามารถทำได้อย่างที่พระองค์บอก สิ่งที่พระองค์บอกว่าได้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เป็นไปตามที่พระองค์บอก เราเชื่อด้วยใจและเราพูดด้วยปากตามความเชื่อนั้น ฮาเลลูยา!

คำอธิษฐาน