“ในพระเยซูนั้น เราได้รับการไถ่โดยพระโลหิตของพระองค์ คือได้รับการยกโทษจากการละเมิดโดยพระคุณอันอุดมของพระเจ้า” (เอเฟซัส 1:7)

     ในหลายๆครั้งที่มีการใช้คำว่า “การให้อภัย” จริงๆ แล้วควรแปลว่า “การยกบาป” การยกบาปหมายถึงเสรีภาพ การปลดปล่อย การแยก ซึ่งหมายถึงการปล่อยให้ความผิดหรือความผิดต่างๆ นั้นออกไปราวกับว่าพวกมันไม่เคยมีอยู่จริง ข้อผิดพลาดของคุณได้รับการปฏิบัติราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น นั่นคือแยกออกจากคุณอย่างสิ้นเชิง และแยกออกจากประวัติของคุณ คุณสามารถจินตนาการถึงสิ่งนี้ได้ไหม?

บางคนอาจสงสัยว่า “จะเป็นไปได้อย่างไร?” แต่นั่นคือสิ่งที่เราอ่านในข้อพระคัมภีร์ตอนเริ่มต้นของเรา พระเจ้าทำตามพระคุณอันอุดมของพระองค์ นั่นหมายความว่าพระเจ้ามีความสามารถที่จะแยกมนุษย์คนหนึ่งออกจากความบาปของเขาอย่างสิ้นเชิงราวกับว่าเขาไม่เคยทำบาปใดๆ เลย โดยอาศัยพระโลหิตของพระเยซูคริสต์! นั่นไม่ใช่การให้อภัย การให้อภัยคือการยกโทษ ในการให้อภัยคุณได้รับการปลดปล่อยออกจากการถูกลงโทษ แม้ว่าจะมีการบันทึกว่าคุณเป็นผู้กระทำความผิดก็ตาม

การเติบโตขึ้นมาในฐานะคริสเตียนหนุ่มสาว เราได้รับการสอนบางสิ่งที่ไม่ค่อยถูกต้อง หนึ่งในคำสอนนั้นคือคนบาปได้รับการยกบาป ในขณะที่คริสเตียนได้รับการให้อภัย นั่นคือเมื่อคุณบังเกิดใหม่ บาปของคุณได้รับการยก แต่หลังจากนั้นถ้าคุณทำอะไรผิด คุณจะได้รับการให้อภัย

แต่จงลองคิดถึงสิ่งนี้ ถ้าคนบาปได้รับการยกบาปและความบาปของเขาได้ถูกกำจัดออกไปอย่างสมบูรณ์ ไม่ถูกจดจำอีกต่อไป แล้วทำไมคริสเตียนถึงมีบาปของเขาเองถูกบันทึกอยู่? คริสเตียนไม่ควรได้รับอะไรที่น้อยไปกว่าสิ่งที่คนบาปได้รับ สิ่งที่เรามีในพระคริสต์คือการยกบาป

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณทำอะไรผิดพลาด? คุณได้รับการชำระโดยพระโลหิตของพระเยซูอย่างอัตโนมัติ “แต่ถ้าเราเดินอยู่ในความสว่าง เหมือนอย่างที่พระองค์สถิตในความสว่าง เราก็มีสามัคคีธรรมซึ่งกันและกัน และพระโลหิตของพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระองค์ ก็ชำระเราให้ปราศจากบาปทั้งสิ้น” (1 ยอห์น 1:7) ฮาเลลูยา!

คำอธิษฐาน