ในพระคัมภีร์เดิมพระเจ้าทรงให้กฏหมายและธรรมบัญญัติแก่ชนชาติอิสราเอล ซึ่งแม้ว่าพวกเขาพยายามที่จะทำตามแต่ก็ไม่สามารถทำได้ แต่ขอบคุณพระเจ้ากฏหมายและธรรมบัญญัติเหล่านั้นได้ถูกตรึงไว้แล้วที่กางเขน โคโลสี 2:14 กล่าวว่า “…คำสั่งต่างๆ ซึ่งต่อสู้และขัดขวางเรา และทรงขจัดไปเสียโดยตรึงไว้ที่กางเขน”

ไม่เพียงแต่บาปของเราเท่านั้นที่ถูกตรึงแล้วที่กางเขน แต่สิ่งที่เป็นเหตุให้เกิดความบาปครั้งแรกก็ถูกตรึงที่กางเขนแล้วด้วย! ไม่น่าแปลกใจที่เปาโลได้กล่าวไว้ใน โรม 6:11 ว่า “ในทำนองเดียวกัน พวกท่านจงถือว่าท่านได้ตายต่อบาป และมีชีวิตสนิทกับพระเจ้าโดยพระเยซูคริสต์” การตายต่อบาปเป็นส่วนหนึ่งและการมีชีวิตสนิทกับพระเจ้าก็เป็นอีกส่วนหนึ่ง อย่างไรก็ตามสองส่วนนี้ได้สำเร็จแล้วในพระคริสต์ งานแห่งความรอดของพระองค์

พระคัมภีร์กล่าวว่าพระเยซูรับบาปของเราเอาไว้ในพระกายของพระองค์ที่กางเขน “พระองค์เองได้ทรงรับแบกบาปทั้งหลายของเราไว้ในพระกายของพระองค์ ที่ต้นไม้นั้น เพื่อว่าเราจะตายต่อบาปได้ และดำเนินชีวิตเพื่อความชอบธรรม ด้วยบาดแผลของพระองค์ พวกท่านจึงได้รับการรักษาให้หาย” (1 เปโตร 2:24 ) ความบาปของเราถูกจัดการก่อนการเป็นขึ้นจากความตาย แต่การเป็นขึ้นจากความตายนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมากเพราะว่า เป็นสิ่งที่นำเราเข้าสู่ชีวิตและการชำระให้บริสุทธิ์ในพระคริสต์ ดังนั้นเพื่อที่จะรับความรอด มนุษย์จึงต้องยอมรับด้วยปากว่าพระเยซูเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในการเป็นขึ้นจากความตายของพระองค์

โรม 10:9 -10 กล่าวว่า “คือว่าถ้าท่านจะยอมรับด้วยปากของท่านว่าพระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในใจว่า พระเจ้าได้ทรงให้พระองค์เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด เพราะว่าการเชื่อด้วยใจก็นำไปสู่ความชอบธรรม และการยอมรับด้วยปากก็นำไปสู่ความรอด”

คำอธิษฐาน